De oorspronkelijke uitvinder van Bitcoin staat bekend onder een pseudoniem, Satoshi Nakamoto. Per 2020 is de ware identiteit van de persoon — of organisatie — achter de alias nog steeds onbekend.

Op 31 oktober 2008 publiceerde Nakamoto de whitepaper van Bitcoin, waarin in detail werd beschreven hoe een peer-to-peer online valuta kon worden geïmplementeerd. Er werd voorgesteld om een gedecentraliseerd grootboek te gebruiken met transacties verpakt in batches ("blocks" genoemd) en beveiligd door cryptografische algoritmen — het volledige systeem kreeg later de naam "blockchain."

Slechts twee maanden later op 3 januari 2009 werd door Nakamoto het eerste blok van het Bitcoin-netwerk gemined, bekend als het genesis blok, waarmee 's werelds eerste cryptocurrency werd gelanceerd.

Hoewel Nakamoto de oorspronkelijke uitvinder was en auteur van de allereerste implementatie van Bitcoin, hebben door de jaren heen een grote groep mensen bijgedragen aan het verbeteren van de software van de cryptocurrency door kwetsbaarheden te patchen en nieuwe functies toe te voegen.

De broncode-opslag van Bitcoin op GitHub bevat meer dan 750 bijdragers, met als vooraanstaande Wladimir J. van der Laan, Marco Falke, Pieter Wuille, Gavin Andresen, Jonas Schnelli en anderen.

Het meest unieke voordeel van Bitcoin is het feit dat het de allereerste cryptocurrency was die op de markt verscheen.

Het heeft een wereldwijde gemeenschap gecreëerd en een nieuwe industrie in het leven geroepen waarin miljoenen liefhebbers in hun dagelijks leven Bitcoin creëren, en hierin investeren en handelen. Het ontstaan van de eerste cryptocurrency heeft een conceptuele en technologische basis gecreëerd die vervolgens duizenden concurrerende projecten heeft geïnspireerd.

De volledige cryptocurrency-markt — nu meer dan $300 miljard waard — is gebaseerd op het idee achter Bitcoin: geld dat door iedereen overal ter wereld verzonden en ontvangen kan worden, zonder afhankelijk te zijn van vertrouwde tussenpersonen zoals banken en financiële dienstverleners.

Dankzij de pionierende oorsprong blijft BTC aan de top staan van deze energieke markt, meer dan een decennium na het ontstaan. Zelfs nadat Bitcoin de onbetwiste dominantie is verloren, blijft het de grootste cryptocurrency met een marktkapitalisatie die in 2020 schommelde tussen de $100-200 miljard. Dit was voornamelijk dankzij de alomtegenwoordigheid van platforms die gebruikmaken van BTC zoals: wallets, beurzen, betaaldiensten, online games en meer.

De totale voorraad Bitcoin wordt beperkt door de software en kan nooit 21.000.000 munten overschrijden. Nieuwe munten worden gecreëerd door een proces wat 'mining' heet: terwijl transacties worden doorgegeven over het netwerk, worden deze opgepikt door miners en verpakt in blokken, die op hun beurt worden beschermd door complexe cryptografische berekeningen.

Als compensatie voor het gebruiken van computermiddelen, ontvangen de miners een beloning voor elk blok dat ze succesvol hebben toegevoegd aan de blockchain. Bij de lancering van Bitcoin was de beloning 50 bitcoins per blok: dit getal wordt gehalveerd bij elke 210.000 nieuwe gewonnen blokken — wat op het netwerk ongeveer vier jaar duurt. Per 2020 is de blokbeloning drie keer gehalveerd en is nu 6,25 bitcoins waard.

Preminen gebeurt bij Bitcoin niet, wat betekent dat er geen munten zijn die al gewonnen en/of gedistribueerd zijn tussen de oprichters voordat het openbaar beschikbaar is gemaakt. Tijdens de eerste jaren van het bestaan van BTC was de concurrentie tussen de miners relatief laag, waardoor de eerste deelnemers aan het netwerk een aanzienlijke verzameling munten hebben opgebouwd via normale mining: er wordt aangenomen dat Satoshi Nakamoto alleen meer dan een miljoen Bitcoin bezit.

Bitcoin wordt in veel opzichten beschouwd als synoniem voor cryptocurrency, wat betekent dat je het op nagenoeg elke cryptobeurs kunt kopen of verkopen — zowel voor fiatgeld als andere cryptocurrencies. Enkele van de belangrijkste markten waar handelen in BTC beschikbaar is:

Binance Coinbase Pro OKEx Kraken Huobi Global Bitfinex

Als crypto nieuw voor je is, kun je de makkelijke gids van CoinMarketCap voor het kopen van Bitcoin gebruiken.

Net zoals een e-mailadres ervoor zorgt dat je bericht bij de juiste persoon terechtkomt, garandeert een bitcoinadres dat je crypto veilig een weg door de blockchain vindt.

Een openbare sleutel is een handig stukje cryptografische code waarmee je BTC kunt verzenden en ontvangen - en in sommige gevallen heeft dit de vorm van een QR-code.

Gelukkig heb je geen PhD in informatica nodig om gebruik te maken van het bitcoinnetwerk. De meeste beurzen en wallets zullen een adres voor je aanmaken nadat je wat bitcoin hebt gekocht.

Het meest imponerende van een nieuw adres is hoe lang het is — tussen de 26 en 35 alfanumerieke karakters. Een BTC-adres begint met "1", "3" of "bc1."

Bitcointransacties kunnen niet worden geannuleerd of teruggedraaid, vergelijkbaar met een bankoverschrijving, wat betekent dat het ontzettend belangrijk is om het adresformaat dubbel en driemaal te controleren voordat de transactie wordt uitgevoerd.

Als bitcoinbetalingen naar de verkeerde cryptocurrency wallet worden verstuurd, kan het een uitdaging zijn om de eigenaar te overtuigen om het geld terug te storten.

Het veilig houden van je persoonlijke en openbare sleutels is erg belangrijk — en er zijn verschillende manieren waarop je jouw bitcoin kunt beschermen tegen kwaadwillende mensen.

1. BTC-beurzen : platforms zoals Coinbase en Binance bieden een bekende ervaring die lijkt op inloggen op een PayPal-rekening of online bankieren. Deze mobiele wallets zijn beschikbaar op Android en iOS en bieden een volledige transactiegeschiedenis. Verder beveiligen functies als wachtwoordzinnen en tweeledige verificatie je account.

2. Hardware Wallet: een nadeel van een online blockchain wallet is het risico dat je BTC kan worden gestolen als deze wordt opgeslagen in een zogenaamde "hot wallet" die is verbonden met het internet. Een hardware wallet betekent dat je munten worden versleuteld en opgeslagen op een fysiek apparaat, offline en in koude opslag. Veel van deze producten ondersteunen ook andere cryptocurrencies, waaronder Ethereum.

3. Papieren Wallet: als je echt ouderwets wil zijn, kun je je bitcoinadres opschrijven op een papiertje — of deze uitprinten. Deze aanpak is niet risicoloos. Als je je papieren wallet verlies, kan je BTC voor altijd verloren gaan.

Je komt tijdens het verdiepen in bitcointransacties waarschijnlijk het begrip "mempool" tegen, wat een samenstelling is van "memory" (geheugen) en "pool" (poel).

Een mempool is een register van alle BTC-transacties die nog niet zijn gevalideerd door een miner en toegevoegd aan het volgende blok op de blockchain. Een mempool wordt tijdelijk opgeslagen op elke individuele node op het netwerk en werkt als een soort van bufferzone of wachtkamer voor bitcointransacties die nog moeten worden uitgevoerd.

Mempooltransacties worden periodiek gewist wanneer een nieuw blok wordt toegevoegd aan de blockchain. Transacties die nog wachten in mempools worden alleen gewist (verwerkt) zodra ze voldoen aan de minimumdrempel voor transactiekosten.

Transacties met een lage prioriteit — d.w.z. met een lage vergoeding — in de mempool zullen daarom vaak meer dan één blok moeten "wachten" voordat ze worden verwerkt en bevestigd.

De hashsnelheid is een cruciale barometer van hoe gezond de Bitcoin-blockchain momenteel is. Kort gezegd is dit een algemeen overzicht van de verwerkingskracht die op dit moment in het Bitcoin-netwerk te vinden is.

Om een lang verhaal kort te maken, laat de hashsnelheid ons weten hoeveel rekenkracht Bitcoin-miners bereid zijn om te besteden aan het verwerken van transactieblokken. Des te hoger het hashingniveau is, des te veiliger de blockchain is.

Om ervoor te zorgen dat het mining van cryptocurrency continu gebeurt, waarbij er ongeveer elke 10 minuten een blok verschijnt, wordt de mining moeilijkheidsgraad regelmatig aangepast — ongeveer elke twee weken. Als de hashsnelheid op een hoog niveau zit, maar de wiskundige problemen die nodig zijn voor blokbeloningen te makkelijk zijn, komt nieuwe BTC te snel in omloop. (Berekeningen die te hoog zijn veroorzaken een vergelijkbaar probleem.)

In het volgende deel van onze gids wordt gekeken naar de spullen die nodig zijn om met succes bitcoin te minen.

Kort gezegd is een mijninstallatie ('mining rig') een geavanceerde configuratie die specifiek is ontworpen om nieuwe bitcoins te minen.

De allernieuwste verwerkingseenheden proberen de hoogst mogelijke hashsnelheden te bieden, aangezien dit miners een grotere kans biedt om als eerste de wiskundige problemen op te lossen.

Verschillende bedrijven produceren mininghardware voor Bitcoin en het is ook mogelijk om deze zelf te bouwen. Elektriciteitskosten zijn een belangrijke overweging, aangezien de kosten voor het energieverbruik je meer kunnen kosten dan eventuele blokbeloningen.

De belangrijkste onderdelen van een mijninstallatie zijn het moederbord, een betrouwbare grafische kaart (Nvidia en AMD zijn twee grote leveranciers), een robuuste voeding, een koeloplossing die voorkomt dat je infrastructuur oververhit, een betrouwbare processor en een stevig frame dat de mijninstallatie in samenhoudt en beschermt tegen stof.

Helaas is het minen van bitcoin verre van eenvoudig. Je hebt er een waanzinnige hoeveelheid elektriciteit voor nodig. (Om dit in verhouding te plaatsen, de blockchain verbruikt jaarlijks 68,13 terawattuur aan stroom — dat staat gelijk aan dat van Tsjechië, een land met 10,7 miljoen mensen. Een enkele transactie staat gelijk aan de elektriciteit dat een gemiddeld Amerikaans huishouden verbruikt in 20 dagen. Dit blijkt uit onderzoek door Digiconomist.)

Het minen van bitcoin kan winstgevend zijn — vooral in gebieden waar elektriciteit relatief goedkoop is. De winstgevendheid wordt ook bepaald door de huidige prijs van bitcoin. Al deze moeite is het wellicht niet waard wanneer BTC slechts $ 4.000 waard is. Instappen wanneer de moeilijkheidsgraad van mining laag is, biedt ook een grotere kans om wat crypto te verdienen.

Natuurlijk kun je ook je mininghardware gebruiken op kleinere blockchains. (Daarbij is het wel handig om te vermelden dat het Ethereum-blockchain afstapt van het proof-of-work consensusmechanisme en dit betekent dat ETH over een paar maanden niet meer zal worden gedolven.)

Dogecoin is een voorbeeld van een altcoin die gebruik maakt van de Scrypt-aanpak, wat betekent dat het niet compatibel is met SHA-256 Bitcoin-mininghardware. Helaas is deze cryptocurrency "grap" ook uitdagender geworden om te minen met een CPU, wat betekent dat je wellicht moet investeren in ASIC's. (Er bestaat hier misschien ook niet veel ruimte voor prijsgroei, aangezien DOGE voor een fractie van een cent wordt verhandeld.)

Alternatieven zijn onder andere Litecoin, Monero en Zcash — die allemaal afhankelijk zijn van een proof-of-work consensusmechanisme.

Op zoek naar de markt- en blockchaingegevens voor BTC? Raadpleeg onze blokverkenner.

Wil je Bitcoin kopen? Gebruik de gids van CoinMarketCap.

Er zijn veel verschillende soorten bitcoinwallets — web, desktop, papier, om er maar een paar te noemen — welk type wallet is voor jou geschikt?

In ons vorige deel keken we naar wat bitcoinwallets zijn en hoe ze verschillen van traditionele bankrekeningen die mensen gebruiken om fiatvaluta over te maken.

In dit deel duiken we dieper in de verschillende soorten bitcoinwallets — software, hardware en papier — en hoe je ze gebruikt.

Naast deze drie basissoorten, kunnen bitcoinwallets gebruik maken van single-key of multisig technologie. Ze worden ook verder onderverdeeld als "hot" of "cold" opslagmethoden: een hot wallet is verbonden met het internet, terwijl een cold wallet volledig offline is.

Met een web wallet kunnen gebruikers communiceren met de BTC-blockchain via een interface op een webbrowser en worden hun persoonlijke sleutels en andere "toegangsgegevens" op een online server opgeslagen. Hierdoor is een web wallet ook een hot wallet.

Veel web wallets worden gehost door derden, zoals een cryptocurrency-beurs, waarmee gebruikers eenvoudig hun cryptocurrency via een enkele interface kunnen opslaan en verhandelen.

Bij het instellen van een gebruikersaccount op een cryptocurrency-beurs wordt doorgaans automatisch een BTC-wallet gegenereerd — en in sommige gevallen een reeks aanvullende wallets voor elk van de cryptocurrencies die kunnen worden verhandeld op de beurs.

De voordelen van een wallet die op een beurs wordt gehost zijn het gebruiksgemak en de integratie met de handelsfuncties van de beurs.

Het instellen van een account is vergelijkbaar met elke account voor een online dienst, hoewel gebruikers doorgaans een reeks 'Know Your Customer' (KYC)-controles moeten doorlopen door een officieel identificatiebewijs te uploaden.

Gehoste web wallets betekenen echter vaak dat de wallet-sleutels worden beheerd door een derde partij, waardoor ze kwetsbaar zijn voor cyberaanvallen — zoals beurshacks — of oplichting.

Daarom is het belangrijk om volledig gebruik te maken van alle geboden beveiligingstools van de beurs of web wallet aanbieder — waaronder tweeledige of meervoudige verificatie voor inloggen, toegangsbeheer voor saldo opnemen en anti-phishingstools.

Om de zorgen van gebruikers weg te nemen bij het overhandigen van de controle van hun sleutels aan een derde partij, zijn sommige web wallets veranderd in multisig wallets.

Multisig is kort voor 'multisignature' (meerdere handtekeningen) en verwijst naar een soort digitale handtekeningtechnologie waarbij het mogelijk is om een transactie digitaal te ondertekenen door twee of meer gebruikers.

Een standaard bitcoinwallet — web of anderszins — maakt gebuikt van single-key technologie, wat betekent dat één overeenkomende persoonlijke sleutel nodig is om toegang te krijgen tot het geld.

Een multisig wallet is daarentegen zo ingesteld dat meer dan één vertrouwde partij nodig is om een transactie te verifiëren en toegang te krijgen tot de inhoud van de wallet.

Multisig vermindert de 'single point of failure' van het gebruik van een enkele sleutel. Multisig kan ook bedrijven helpen bij het beheren van hun enterprise-wallets of gebruikt worden voor escrow-transacties.

Een desktop wallet verschilt van een web wallet, aangezien het afhankelijk is van software die een gebruiker downloadt en het werkt lokaal op de computer van de gebruiker. Desktop wallets bieden gebruikers volledige controle over hun sleutels, die worden opgeslagen als een wallet.dat bestand.

Om veiligheidsredenen is het verstandig om dit bestand met een wachtwoord te beschermen en ervoor te zorgen dat er geen virussen of malware op je computer aanwezig zijn, voordat je een desktop wallet installeert en instelt.

Het is ook belangrijk om een back-up van het wallet.dat bestand te maken of de bijbehorende sleutel of seed phrase (wachtwoordzin) te exporteren, die nodig is om toegang te krijgen tot je geld voor het geval er in de toekomst een probleem met je computer ontstaat.

Mobiele wallets, zoals hun naam suggereert, worden beheerd met een smartphone app en kunnen worden ingesteld om alledaagse bitcointransacties te ondersteunen met behulp van QR-codes. Sommige mobiele wallets zijn de appversie van een online beursaccount en zijn daardoor gekoppeld aan dezelfde inloggegevens, wallet en account.

Net als bij web en desktop wallets, dienen gebruikers van mobiele wallets rekening te houden met de risico's van schadelijke apps of malwarebesmettingen en ook een back-up maken van hun persoonlijke sleutels of wachtwoordzin wanneer ze gebruik maken van een wallet waarbij ze hun eigen sleutels kunnen beheren.

Zoals we al hebben benoemd, kunnen handige software wallets kwetsbaar zijn voor de beveiligingsrisico's die gekoppeld zijn aan online diensten en/of gecentraliseerde externe aanbieders.

Om deze reden kiezen gebruikers die cryptocurrency een lange tijd veilig willen bewaren (HODLers) vaak voor een hardware wallet — die "cold" is aangezien er geen verbinding is met het internet — als een veiliger alternatief.

Een hardware wallet is typisch een klein, fysiek elektronisch apparaat dat gebruik maakt van een willekeurige cijfergenerator (RNG) om de openbare en persoonlijke sleutels van de wallet te genereren.

Met een hardware wallet kunnen gebruikers vaak een pincode instellen ter beveiliging om de toegang tot het apparaat te beschermen of gebruik maken van een herstelzin.

Deze herstelzin is meestal een zin van 24 woorden die dient als back-up voor de persoonlijke sleutels van de hardware wallet.

Hoewel hardware wallets iets lastiger in gebruik zijn dan de software wallets, worden ze beschouwd als de veiligste manier om cryptocurrency op te slaan aangezien ze immuun zijn voor cyberaanvallen en computermalware. Veel bekende hardware wallets worden geleverd met een bijbehorende desktoptoepassing met een gebruiksvriendelijke interface.

Sommige hardware wallets kunnen ook worden verbonden met gedecentraliseerde beurzen of web wallets, waardoor gebruikers het probleem van toegankelijkheid en het gebrek aan integratie met handelsfuncties kunnen oplossen.

Een papieren wallet is een andere vorm van cold opslag en is letterlijk een vel papier waarop een bitcoinwallet-adres en de bijbehorende persoonlijke sleutel zijn geprint in de vorm van QR-codes.

Hoewel dit beveiliging biedt tegen de risico's van hot wallets, hebben papieren wallets aanzienlijke nadelen. Behalve dat ze fysiek beperkt zijn — lezers kunnen hier hun verbeelding gebruiken — beperken ze ook de mogelijkheid voor gebruikers tot het overboeken van het volledige saldo van de wallet in één keer.

Als een gebruiker slechts een deel van het saldo van een papieren wallet uit wil geven, moet eerst het volledige saldo naar een andere soort wallet — web, desktop of hardware — worden overgemaakt en vanaf hier een deel van het saldo uitgegeven.

Bovendien lopen gebruikers het risico dat wanneer ze proberen om een deel van het saldo van een papieren wallet over te maken, het resterende saldo automatisch wordt verstuurd naar een "wijzigingsadres" op het Bitcoin-protocol. Het saldo blijft niet in de oorspronkelijke papieren wallet — een misverstand waardoor gebruikers het risico lopen om hun saldo te verliezen als ze er niet voor zorgen dat een nieuwe papieren wallet wordt opgegeven voor het resterende bedrag.

Als je € 50.000 had, zou je dit ook niet allemaal in je portemonnee bewaren. Dus waarom zou dat bij je BTC anders zijn?

Het gebruik van meer dan één bitcoinadres - wat betekent dat je cryptocurrency zich niet op één plek bevindt - kan een slimme aanpak zijn.

Mobiele wallets zijn geweldig om een kleine hoeveelheid bitcoin te bewaren voor wanneer je onderweg bent en af en toe iets koopt, maar we bevelen aan om te vertrouwen op een geavanceerde hardware wallet voor het veilig opslaan van geld dat je niet dagelijks nodig hebt. We hebben een korte handleiding voor het veilig houden van je crypto met meer details en die vind je hier!

Nu je wat bitcoin hebt gekocht en verkocht, is het tijd om te leren hoe je iets anders doet — het versturen van bitcoin.

Bitcoin (BTC) is een peer-to-peer elektronisch geldsysteem waarvoor geen tussenpersoon nodig is, waardoor transacties direct grenzen kunnen passeren. Voor het versturen van bitcoin, moeten gebruikers de basisinfrastructuur voor bitcointransacties begrijpen.

Voor het sturen van bitcoin (BTC), heeft een gebruiker een bitcoinwallet nodig. Dit is een hulpmiddel voor het omgaan met de Bitcoin-blockchain.

Hoewel het normaal is om te spreken over het spreekwoordelijk "opslaan" van cryptocurrency in BTC-wallets, is het juister om te zeggen dat bitcoinwallets worden gebruikt om de gegevens te genereren die nodig zijn om cryptocurrency te versturen en ontvangen via blockchain-transacties.

Er zijn drie hoofdsoorten bitcoinwallets — software, hardware en papier — en ze verschillen qua functionaliteit en beveiliging. Verder wordt een onderverdeling gemaakt tussen of een bitcoinwallet wel of niet verbonden is met het internet, respectievelijk een "hot" of "cold" wallet.

Een gebruiker wil wellicht bitcoin naar een andere gebruiker sturen als een vorm van betaling of ruilhandel. Of misschien wil de gebruiker BTC sturen tussen de verschillende eigen bitcoinwallets voor verschillende doeleinden (bijv. voor het handelen in cryptocurrency of HODLing).

Elke wallet kan worden gebruikt om bitcoin te sturen naar een ander wallet-adres — software, hardware of papier — zolang dat adres specifiek een bitcoinwallet is en niet een wallet ontworpen voor een andere cryptocurrency, zoals Ethereum (ETH), Bitcoin Cash (BCH) of XRP.

Het exacte proces voor het versturen van BTC hangt af van de soort wallet en de wallet-aanbieder die je gebruikt.

In alle gevallen geef je het gewenste bitcoinaantal op via de interface — of je nou gebruik maakt van een mobiele app, desktoptoepassing, webbrowser of Bitcoin ATM.

Je dient ook het wallet-adres te weten van de ontvanger, wat je invult als bestemmingsadres voor de transactie.

Houd er rekening mee dat een gebruiker een bitcoinwallet kan gebruiken om meerdere nieuwe wallet-adressen te genereren, die elk gepaard zijn aan de unieke persoonlijke sleutel. Deze persoonlijke sleutel blijft constant en moet geheim worden gehouden, terwijl een gekoppeld wallet-adresopenbaar zichtbaar is voor iedereen op de Bitcoin-blockchain.

Sommige aanbieders van software (en papieren) wallets maken het proces eenvoudiger door gebruikers een QR-code te laten scannen om toegang te krijgen tot het adres van de ontvanger. Sommige wallet-aanbieders bieden zelfs gebruikers de mogelijkheid om een e-mailadres in te voeren die is gekoppeld aan het wallet-adres van de ontvanger.

Als een QR-code of e-mail niet wordt ondersteund, moet je de alfanumerieke tekens van het Bitcoin-adres van de ontvanger zorgvuldig controleren om te er zeker van te zijn dat je deze gegevens juist invult — net zoals je dat doet bij het overmaken van geld naar een bankrekening.

Houd er rekening mee dat wanneer dezelfde gebruiker bitcoin stuurt tussen twee software wallets die worden gehost op een cryptocurrency-beurs — bijv. tussen Coinbase en Coinbase Pro bitcoinwallets — de functie voor het sturen van bitcoin wellicht wordt omschreven als bitcoin storten/ontvangen.

Wanneer het draait om het sturen van BTC via een hardware wallet — bijvoorbeeld een Ledger Nano S — hebben gebruikers doorgaans een desktoptoepassing nodig waarmee ze kunnen communiceren met het hardwareapparaat.

Een aspect om rekening mee te houden bij het sturen van BTC is dat gebruikers soms kunnen kiezen hoe duur de transactiekosten van de transactie zijn. Doorgaans geldt dat hoe lager de transactiekosten, hoe langer het duurt voordat de bitcointransactie wordt gevalideerd op de Bitcoin-blockchain.

Hoewel je thuis geen bitcoin meer kunt minen, zijn er nog steeds manieren waarop je betrokken kunt raken bij het minen van cryptocurrency zonder er te veel aan uit te geven.

BTC-mining is in de loop der jaren veel lastiger geworden. In de begintijd van cryptocurrencies kon praktisch iedereen met een laptop nieuwe munten minen — waarbij een beloning van 50 BTC werd gegeven wanneer een nieuw transactieblok werd geverifieerd door complexe wiskundige problemen op te lossen. (Deze blokbeloning was op dat moment slechts $ 50 waard, en niemand wist hoeveel deze digitale valuta uiteindelijk waard zou worden.)

Tegenwoordig is het niet zo makkelijk meer voor Bitcoin-miners. Blokbeloningen worden om de paar jaar gehalveerd — het aantal bitcoins dat in omloop komt, is afgenomen tot slechts 6,25 BTC per blok. Desalniettemin moeten Bitcoin-transacties nog steeds worden gevalideerd, wat betekent dat transactiekosten een essentiële bron van inkomsten zijn geworden.

Hier leggen we uit hoe Bitcoin-mining werkt, onderzoeken hoeveel rekenkracht er nodig is om de blockchain draaiende te houden en kijken naar enkele van de andere proof-of-work- systemen waar mining hardware goed van pas komt.

Voordat we ons verdiepen in de technologie van het produceren van nieuwe bitcoins, kijken we eerst hoe een Bitcoin-blok wordt gemined op een eenvoudige manier.

Zoals je (hopelijk) weet, bevat de blockchain de volledige transactiegegevens van Bitcoin, helemaal vanaf het moment waarop het eerste blok werd gedolven in 2009. Door de jaren heen is er een blokketen ontstaan, waardoor transacties uit het verleden ontzettend moeilijk te bewerken zijn. Om transactiegegevens te wijzigen, zou elk blok dat daarna kwam, opnieuw moeten worden berekend — en dat zou een waanzinnige hoeveelheid gegevensverwerking door computers vergen.

Een van de grootste voordelen van een openbaar grootboek is dat het helpt om dubbele uitgaven te voorkomen, waardoor wordt vermeden dat dezelfde bitcoin twee keer op hetzelfde moment wordt gebruikt. Bankbiljetten voorkomen dubbele uitgaven omdat je fysiek $ 50 moet overhandigen voordat je een computerspel krijgt, wat betekent dat je niet naar de winkel aan de overkant kunt gaan en daar met hetzelfde biljet ook schoenen kunt kopen.

Hoe dan ook, weer terug naar het BTC-miningproces. Elke 10 minuten wordt een nieuw blok aangemaakt. Dit betekent dat Bitcoin-miners ongeveer zes keer per uur betrokken zijn bij een enorme competitie om een blokbeloning te ontvangen.

Mining vereist veel rekenkracht en de gelukkige die een blok kan valideren, heeft eerder een wiskundig probleem opgelost dan de rest van het netwerk. (Dit is de hele grondgedachte van proof-of-work, aangezien de grote hoeveelheid verwerkingskracht die hierbij betrokken is, denial-of-service aanvallen helpt voorkomen.)

Het oplossen van de puzzel betekent dat er een nieuw blok wordt gevormd, met een grootte van 1 MB. Bitcoin-transacties die wachten op bevestiging, worden vervolgens verzameld uit een mempool. De Bitcoin-miner geeft waarschijnlijk prioriteit aan Bitcoin-gebruikers die bereid zijn hoge kosten te betalen in hun transactieblok.

Dit nieuwe blok bevat ook iets wat bekendstaat als een "coinbase-transactie". Hiermee innen Bitcoin-miners de beloning van 6,25 BTC voor hun inspanningen plus de transactiekosten van elke betaling in hun blok.

Jeetje. Dat zijn wel erg veel dingen die gebeuren binnen 10 minuten. Nu we een algemeen idee hebben van hoe BTC-mining werkt, kunnen we nu ingaan op de details. Het is verstandig om een kop koffie klaar te zetten voordat je het volgende stuk leest.

Laten we een kijkje nemen naar een aantal van de meest voorkomende mijninstallaties. Elk type mininghardware voor Bitcoin heeft eigen voordelen en nadelen.

• ASIC-mining. Dit staat voor application-specific integrated circuit (toepassingsspecifiek geïntegreerd circuit). Deze apparaten zijn gebouwd met als enige doel om bitcoin en andere cryptovaluta's te minen. Deze hardware bestaat in verschillende vormen en sommige samenstellingen zijn veel duurder dan andere. Ze zijn vooral voordelig dankzij de uitzonderlijke rekenkracht die ze leveren en tegelijkertijd de elektriciteitskosten minimaliseren.

• Scrypt-mining. Deze mining-aanpak is voornamelijk populair op de Litecoin-blockchain. Het is ontworpen als een verbetering op het SHA-256 hash-algoritme. Via Scrypt moeten miners zo snel mogelijk willekeurige getallen genereren en deze op een RAM-locatie opslaan. Deze aanpak is vooral gunstig voor miners met GPU's en het maakt het voordeel wat ASIC-miners hebben kleiner.

• GPU-mining. Dit lijkt de populairste aanpak te zijn voor miningfarms. Hier worden grafische kaarten gebruikt om data van de blockchain te minen. Hoewel grafische kaarten effectief zijn, kunnen ze ook extreem duur zijn — en snel verouderd raken naarmate de normen veranderen. Ze vereisen ook veel onderhoud, wat betekent dat koeling en stabiele toegang tot elektriciteit cruciaal zijn.

• CPU-mining. Simpel gezegd, betekent dit het minen van crypto vanaf je computer. Het is een eenvoudige en goedkope aanpak, maar helaas is het nogal onpraktisch bij het minen van BTC. Deze methode is het meest geschikt voor altcoins — en in sommige gevallen kun je miningsoftware vinden die in de achtergrond draait en resterende rekenkracht gebruikt om crypto te minen.

Mining pools en Cloudmining

Er bestaan alternatieven voor het besteden van geld aan al deze hightech technologie. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt in mining pools de rekenkracht van je computer gecombineerd met anderen — met als doel om de kans te vergroten dat je een nieuw blok verifieert. Als dit lukt, wordt de blokbeloning verdeeld onder de leden van de groep.

Een ander alternatief is cloudmining. In plaats van alle Bitcoin-mininghardware zelf te kopen, koop je hier verwerkingskracht van mining farms op afstand. Dit is vergelijkbaar met het beleggen in een geavanceerde onderneming, waar je een deel van de opbrengst ontvangt. Hoewel er legitieme ondernemingen zijn die op deze manier mijnkracht aanbieden, moet je op de hoede zijn van oplichters. En hoewel je er zelf weinig voor hoeft te doen, is het mogelijk dat je vastzit aan een lang contract met hoge maandelijkse kosten. Dit kan een grote hap uit je winst nemen — en het is zelfs mogelijk dat je hierdoor verlies maakt.