Ağ katılımcıları, blockchain üzerindeki blokların sırası ve içeriği konusunda anlaşmaya vardığı zaman konsensüs kurulur.
Merkezi biçimde organize edilmiş sistemlerde, her karar tek otorite tarafından alınır. Hemen her şirket, işletme tarafından yürütülen tüm ekonomik işlemleri kaydetmek için merkezi
muhasebe defteri kullanır. Geleneksel modelde bu defter, veri girişlerinin yapılmasından ve güncellenmesinden sorumlu olan muhasebe departmanı tarafından yönetilir.
Diğer taraftan
merkeziyetsiz sistemlerde, ağın genelinde aynı veya benzer seviyede yetkisi bulunan çok sayıda dağıtık ve bağımsız aktör rol alır. Ağın tamanını ilgilendiren konularda tüm katılımcılar söz sahibidir ve kararlar toplu biçimde alınır.
Temelde bir
dağıtık defter olan
blockchain, ağın gözetimini ve veri girişlerinin doğruluğunu temin etmek için herhangi merkezi otoriteye ihtiyaç duymaz. Ağ, bireysel
madenciler tarafından güncellenir.
Bu nedenle ağın herhangi andaki durumu belirlenirken
konsensüs kurulması gerekir. Uzaktan iş birliği kurmaya çalışan çok sayıda düğüm arasında fikir birliğine varmak basit bir iş değildir. Özellikle de
Bizans Generalleri Problemi örneğinde değinildiği üzere, birden fazla düğümün arızalanması veya kasıtlı biçimde ağın çıkarlarına aykırı hareket etmesi durumunda konsensüs senaryosu kötüleşebilir.
Bitcoin (
BTC), Ethereum (
ETH) ve diğer
kripto para birimleri, merkezi sisteme ihtiyaç duymadan, tam olarak hangi işlemlerin gerçekleştiği veya ne zaman tamamlandığı konusunda ağ mutabakatı sağlamak adına
İş İspatı ve
Hisse İspatı gibi algoritmalar kullanır. Bu sayede ağın yazılı kurallarının uygulanması sağlanır.